Wat als jij uitvalt? Of: waarom zij óók moet kunnen varen
Je bent al jaren de kapitein aan boord.
Gas geven, keren in een smal haventje, aanleggen alsof het niks is.
Zij zit naast je. Meevarend. Wijntje. Boekje. Hand aan het touw...
maar niet aan het roer.
Waarom ook? Jij regelt het toch allemaal?
Tot het moment dat je dat dus niet meer kunt.
Stel je voor…
Een fijne dag op het water. Blauwe lucht. Jij aan het roer.
En ineens… voel je iets. Duizelig. Hartslag raar. Je zakt weg.
En zij?
Zij zit daar. Op een boot.
Midden op het water.
Met een stuur waar ze nog nooit echt aan heeft gezeten.
En een partner die niet meer praat.
De boot wordt dan geen plezier meer — maar een drijvend paniekstation
Geen idee hoe de motor werkt.
Geen flauw benul van wat wind en stroom doen.
Geen plan. Geen rust. Geen controle.
En laat dat nou precies zijn wat wél te leren is.
Niet met een handleiding van 84 pagina’s.
Maar gewoon. In 2,5 uur. Op een eerlijke lesboot.
Met humor. Met geduld.
En met iemand naast je die zegt:
“Wacht, je hoeft het niet perfect te doen — je moet het gewoon leren.”
Wat leert ze dan precies?
• Wat er gebeurt als je gas geeft (en wanneer je beter even niks doet)
• Hoe je aanlegt zonder gegrom of gegil
• Wat de wind doet — en hoe je daar gebruik van maakt
• Wat het roer eigenlijk zegt (zonder dat-ie praat)
• En vooral: hoe je kalm blijft als de situatie even niet kalm is
Het is geen overbodige luxe — het is logische liefde
Want varen draait niet alleen om vrijheid.
Maar ook om verantwoordelijkheid.
Voor elkaar. Voor rust. Voor wat er kan gebeuren.
En eerlijk?
Hoe lekker zou het zijn als zij straks óók zegt:
“Laat mij maar varen. Jij gaat maar zitten.”
En dat jij dan écht durft te zitten. Zonder stress. Zonder instructies.
Eén les. Eén middag. Een wereld van verschil.
Niet om haar te laten bewijzen dat ze het kan.
Maar omdat ze het wil kunnen.
Voor zichzelf. Voor jou. Voor jullie.
Laat haar niet dobberen. Geef haar het roer.
[→ Plan een vaarles voor haar]Of vaar samen — en wissel af.
Jullie gaan lachen. Leren. En varen alsof je het altijd al deed.
Tot de volgende vlaag,
Ahoy Kapitein Koek - Ronald Verkade
(Die het leven én het varen leert met flair en flauwe grappen)
Reactie plaatsen
Reacties