Je stapt aan boord met een strak plan.
Koers A naar B.
Windje mee. Soepel inparkeren.
Maar dan…
draait de wind,
besluit de brug om niet open te gaan,
en vaart er een boot met een vrijgezellenfeest dwars voor je neus langs.
Welkom in het leven, Kapitein.
Want varen is leven. En leven is alles… behalve voorspelbaar.
Net als op het water geldt: je vaart nooit alleen.
Je hebt altijd te maken met:
• De wind van buiten
(lees: verwachtingen, files, deadlines, schoonmoeders, algoritmes)
• De stroming van binnen
(je humeur, je hormonen, je hang naar vakantie)
• De staat van je motor
(oftewel: heb je nog energie, zin, overzicht… of vaar je op pure koffie?)
Soms loopt het lekker.
Je glijdt over het water.
De zon lacht je toe. Je denkt: “Ik ben gemaakt voor dit leven.”
Maar dan…
• Verlies je je koers.
• Gooi je per ongeluk het gas vol open in z’n achteruit.
• Of zit je ineens in een windvlaag die voelt als je to-dolijst op maandag.
Wat doen beginnende schippers dan?
Ze stressen.
Ze grijpen in.
Ze draaien aan alles tegelijk.
En meestal…
maken ze het alleen maar erger.
Wat doen kapiteins?
Die ademen.
Die voelen.
Die sturen bij...
Varen is niet: strak koers houden.
Varen is: flexibel zijn. Vertrouwen houden.
En soms… even niks doen. Gewoon drijven. Zodat je de stroming leert kennen.
Net als in het leven.
Daar win je ook niet door te forceren, maar door te voelen.
Levensles vanaf het dek:
Als je de stroming voelt, weet je dat je leeft.
Als je durft bij te sturen, weet je dat je vaart.
Wil je dat in praktijk brengen?
Kom dan varen.
Niet met een boekje in je hand. Maar met je hart aan het roer.
Op een eerlijke boot. Met koekvibe, zelfspot, en een bak vertrouwen.
Of stuur een flessenpost — ik lees ‘m altijd, ook als de wind uit het westen komt.
Ahoy Kapitein Koek - Ronald Verkade
Reactie plaatsen
Reacties