De wind liegt nooit (maar jij soms wel)
Soms zie ik mensen in de haven aankomen,
vol overtuiging, strakke blik, touw in de hand.
En dan zeggen ze:
“Ik had tegenwind.”
Terwijl ik denk:
Nee joh. Je had gewoon je roer niet op orde.
Want laten we eerlijk zijn:
de wind liegt nooit.
Jij wíl alleen niet altijd horen wat hij zegt.
De wind als leermeester
De wind is als een goeie mentor:
hij zegt je precies wat er gebeurt.
Hij geeft je feedback. Geen oordeel.
Duwt je een beetje. Test je een beetje.
En als je hem negeert?
Dan krijg je gewoon op je donder — met boot en al.
Varen tegen de wind in is niet dom.
Maar doorgaan alsof-ie er niet is, dat is pas eigenwijs.
Maar wij mensen… we praten ons eruit
We zeggen:
• “De motor reageerde niet.”
• “Hij ging ineens de verkeerde kant op.”
• “Zij gooide het touw verkeerd.”
(Spoiler: het was je vrouw niet. Het was je stuurgedrag.)
We hebben een excuus klaar nog voordat de boot überhaupt ligt.
Maar weet je wat écht rust geeft?
Gewoon toegeven dat je nog mag leren.
Niet zwak.
Sterk.
Sterker dan 5 Beaufort van opzij.
De wind liegt nooit
Maar jij soms wel.
Tegen jezelf.
Over wat je wel of niet durft.
Wat je zogenaamd al kan.
Wat je al zou móeten kunnen.
En weet je wat de wind dan doet?
Die blijft gewoon waaien.
Geduldig.
Net zo lang tot je stopt met bluffen…
en begint met varen.
Dus de volgende keer dat het schuurt in je koers,
dat je boot doet wat jij níet wil…
luister dan even.
Niet naar je ego.
Maar naar de wind.
Hij heeft geen belang. Geen oordeel.
Maar wel de waarheid.
Tot de volgende vlaag,
Kapitein Koek
(Die ook vaak tegen de wind in praat. Maar tegenwoordig luistert.)
Reactie plaatsen
Reacties